Եթե համադրելու լինենք խորհրդարանական ընտրություններից անմիջապես հետո խորհրդարանին ներկայացված նոր կառավարության ծրագրի քննարկումներն այսօրվա` «տյունինգ» արված գրեթե նույնական ծրագրի քննարկումների ու առկա մթնոլորտի հետ, ապա անչափ հետաքրքիր քարտեզագրում կարող ենք ունենալ: Բոլոր մասնակիցների առումով: Հիշենք, որ նախորդ անգամ քննարկումներն այնքան կառուցողական էին, որ քիչ էր մնացել հավատայինք, թե առողջ քաղաքականությունն արդեն ոտ առել, թափառում է Հայաստանով ու նրա խորհրդարանով մեկ։ Ավաղ, շատ արագ պարզվեց` կոմունիզմի ուրվականն էր այն և շատ շուտ վերացավ:

2002 թե՞ 2003-ն էր, ստույգ չեմ հիշում, բայց էն ժամանակ էր, որ Պարույր Հայրիկյանը Քոչարյանին առաջարկեց սահմանադրական փոփոխությունների դիմաց նրան սատարել: Ասուլիս էր, «Օրրանից» ես էի գնացել: Խոսեց, խոսեց, ինչքան շատ էր խոսում, էնքան արդեն ոչ հիմնավոր ու անտրմաբանական բաներ էր ասում: Հարցս վերջում էի պահել, որ այսպես ասած, էքսկլյուզիվ լինի մեր թերթի համար, մոտեցա հարց տվեցի: Հայրիկյանը մի անհեթեթ պատասխան տվեց: Ասացի` Դուք էլ գիտեք, որ անիմաստ, անհնար բաներ եք ասում: Ասաց` դե մի բան պիտի խոսենք, խոսում ենք, էլի:

Այսօր կառավարության ծրագրի քննարկումներին հաջորդած իր ամփոփիչ ելույթում «Ժառանգություն» խմբակցության ղեկավարը, խոսելով Հայաստանի քաղաքական համակարգի վատ որակի մասին, նկատեց, որ դրա հիմքերը դրվել են 90-ականներից: Ռուբեն Հակոբյանն իր խոսքը նաև օրինակներով համեմեց` հիշելով ժամանակին խիստ «մոդայիկ» մի նախադասություն. «Հրանտ Բագրատյանը Վանոյի մոտ վարչապետ է աշխատում»:

ԱԺ-կառավարություն հարց ու պատասխանի ժամանակ ՀԱԿ խմբակցության պատգամավոր Լյուդմիլա Սարգսյանին հետաքրքրում էր իր հարազատ կուսակցության ճակատագիրը:

«Ոչինչ, որ չանցանք»,- այսպես արձագանքեց ԱԺ դաշնակցական պատգամավոր Վահան Հովհաննիսյանը մեր հարցին, թե ինչպես է ՀՅԴ-ն վերաբերվում այն փաստին, որ այս ընտրություններից հետո էլ տեղ չգտավ Երևանի ավագանիում և, ընդհանրապես, ինչ է պատրաստվում անել, որպես ընդդիմություն, Նախախորհրդարանը, օրինակ, պատրաստվում է ծավալել դիմադրության շարժում: Դաշնակցությունը պատրա՞ստ է միանալ այդ շարժմանը:

Կառավարությունը խորհրդարանի քննարկմանը ներկայացրեց իր գործունեության նոր ծրագիրը, բայց մինչ այդ վարչապետ Տիգրան Սարգսյանն ինքնաքննադատությամբ հանդես եկավ օրենսդիրի առջև։ Ինքնաքննադատությունը կայացած մարդու գործոն է, առավել ևս, եթե վարչապետն է այդ մասին բարձրաձայնում, դա արդեն «քաղաքական կատեգորիայի» է վերածվում։

ԱԺ Մարտի 1-ի դեպքերը հետաքննող ժամանակավոր հանձնաժողովի ստեղծման ՀԱԿ օրենսդրական նախաձեռնությանը ԱԺ-ում ձեռնպահ էր քվեարկել երկու պատգամավոր: Լրագրողներից մեկը պարզել էր, որ ձեռնպահ քվեարկածներից մեկն էլ ԱԺ նախագահ Հովիկ Աբրահամյանն է:

Այսօր մեկնարկած ԱԺ քառօրյան բավականին աշխույժ էր: Նախ, վերջապես խորհրդարան էր եկել ԲՀԿ խմբակցության ղեկավար Գագիկ Ծառուկյանը, ով նախապես լրագրողներին ասաց, որ չի պատասխանելու հարցերի, քանի որ այստեղ գալուց մեկ րոպե առաջ հարցազրույց է տվել zham.am-ին: Փաստորեն, այսուհետ «շարքային» լրագրողներս պիտի միջնորդավորված լսենք Գագիկ Ծառուկյանին` յուր սեփական ԶԼՄ-ների միջոցով:

Նախախորհրդարանի երևանյան առաջին հանրահավաքի մասնակիցները շատ չէին, բայց քիչ էլ չէին: Կային ՀԱԿ-ի շարքայիններից, ՀՅԴ-ից, «Ժառանգությունից», մարդիկ, ովքեր մի լուսավոր կետ են փնտրում ներքաղաքական դաշտում` Հայաստանը չլքելու համար: Մի տիկին, ում ճանաչում եմ 2008-ի հանրահավաքներից, ասաց. «Ամեն պայքարողի հետ գալիս կանգնում ենք, տենանք, ինչ ա լինում»: Երվանդ Մանարյանն էլ էր այնտեղ: Ասաց` «Ժիրայրին համակրում եմ»: Կարապետ Ռուբինյանն էլ կար, Անդրիաս Ղուկասյանն էլ:

Նախախորհրդարանն էր Ազատության հրապարակում: Շուշիի առանձնակի գումարտակի հրամանատար Ժիրայր Սեֆիլյանը, կինոռեժիսոր Տիգրան Խզմալյանը, Գարեգին Չուգասզյանը, դիրիժոր Վարդան Հակոբյանը, դերասան Երվանդ Մանարյանը, այլք: Հրապարակում էին նաև միտինգավորները: Նրանք, ովքեր անկախ Հայաստանի պատմության մեջ ոչ մի հանրահավաք բաց չեն թողել, ովքեր միշտ գալիս ու մասնակցում են՝ հավատալով, որ իրենց մասնակցությունից է ամեն ինչ կախված: